Per ongeluk verstoorde Cindy de Jonge uit Assen een nestje bosmuizen. Moedermuis schoot weg en de hulpeloze babymuisjes bleven achter. Wat te doen? In haar eigen verslag neemt De Jonge je mee naar een klusmiddag die abrupt in het teken stond van het redden van muizen. De wildcamerabeelden geven een inkijkje in de spannende nacht voor moedermuis.

"Tijdens het slopen van een schuurtje trof ik een ruim 'All you can eat-voerplekje' aan onder een dakpan. Duidelijk kersenpitjes. Dat was al een aanwijzing op de aanwezigheid van muizen. We waren dus alert op leven onder de pannen. Deze moedermuis was alleen nog sneller. Met het omhoog halen van een dakpan schoot een bosmuis weg met diverse jonge muisjes nog hangend aan haar tepels. Ze was net haar jongen aan het voeden. Een viel meteen onfortuinlijk van het dak, twee bleven achter in het nest. Moeders verdween en liet ons achter met de inmiddels ook losgelaten overige kleintjes, zeven in totaal. Onder de dakpan vonden we een knus nestje."

(Tekst gaat verder onder de foto)

"We hebben snel alle muisjes verenigd en hun nestje in een aquarium bakje gezet. Ook het muisje dat de val van het dak had overleefd. Met theedoek en schepnet nog op zoek naar moeders, maar helaas. Eerst maar een kop koffie en beraad. Hoe nu verder? Een eerste reactie werd ingegeven door moederliefde, emotie. 'Ik moet melk hebben. Nu! En een pipetje om te voeren. Een wekker... om de twee uur voeren. Baby's masseren om te laten poepen en plassen, warmte... Hoe gaan we om met onze poezen? En dan... het zijn er zeven."

"Mijn tweede reactie was ook dubbel. Zeven jonge muisjes uit hun lijden verlossen is misschien wel beter. Of eerst afwachten. We kozen voor afwachten. We besloten onze dochters niet op de hoogte te brengen. Hun moedergevoelens zijn net zo snel aangewakkerd, maar missen soms nog een klein beetje vertrouwen dat het ook gewoon wel goed kan gaan."

"We legden het nestje met de jongen in een oude gresbuis op de grond, zo'n 2 meter van de huidige vindplek af. Hier omheen plaatsten we een stuk gaas. Een belangrijke actie, zo bleek later. En een wildcamera erbij. Met een knoop in de maag lieten we het beweeglijke nestje van bladeren en stukjes dakfolie achter. Die middag klusten we nog wat verder tot de avond viel."

"De volgende morgens tref ik een uit elkaar getrokken nestje aan. Alle zeven jongen zijn verdwenen. Niet vaak heb ik met zoveel spanning de wildcamera uit gelezen."

(Tekst gaat verder onder de video)

"De beelden zijn kwalitatief niet allemaal even goed, maar het is wel geruststellend. Deze beelden maken duidelijk hoe sterk het moederinstinct kan zijn. Eén voor één verplaatst de moedermuis haar nog blinde jongen naar een andere locatie. Op het einde inspecteert ze nog het inmiddels lege nestje. Alle zeven zijn gered. Toch ook voor haar een risicovolle onderneming gezien de aanwezigheid van de kat."

"Ook ik was aanvankelijk geneigd te handelen uit een idee dat moeders hun jongen in de steek laten als de geur van mensen eraan zit. Of dat ze niet op zoek gaan naar hun nest als die niet meer terug te vinden is op de oude locatie. Het blijkt maar weer hoe wonderlijk onze natuur in elkaar zit. En dat wilde dieren soms toch beter af zijn als we besluiten niet in te grijpen. Dat geldt voor de jonge reeën of hazen in het voorjaar die worden aangetroffen door wandelaars, maar sinds kort weet ik dat dat ook geldt voor aangetroffen nestjes bosmuizen."

"Ik zal een nog extra groot 'rommelhokje' maken, achter in de tuin. Wat stammetjes, wat tuinafval, een paar dakpannen... het wordt vast gewaardeerd."

Lees ook:

• Meer wildcambeelden van dieren in een Asser tuin