Tussen Anloo en Schipborg ligt het archeologisch rijksmonument het Strubben Kniphorstbosch. Hier vind je sporen van mensen uit het verre verleden zoals karrensporen, hunebedden en grafheuvels. Daarnaast staat het bekend om de vele mierenhopen die dit gebied rijk is.

"Als je hier om je heen kijkt, zie je tientallen mierenhopen", vertelt boswachter Kees van Son. "Ik ken geen gebied in Drenthe, waar zoveel mierenhopen van rode bosmieren zijn. Ze voelen zich goed hier."

Rode bosmier

Rode bosmieren danken hun naam aan hun kleur en de plek waar ze leven. Ze bouwen een nest in de vorm van een koepel aan de rand van dennen- en loofbossen. Ze eten vooral heel veel insecten, miljoenen per jaar, en zorgen zo voor balans in het bos.

De winter brengen ze door in het nest. Van Son: "Het is best koud nu, een graad of zeven, acht denk ik. Maar je ziet ze nog steeds in beweging. Ze zijn niet heel actief, ze hebben de temperatuur van hun omgeving, maar er zit nog genoeg energie in om te kunnen bewegen." Als het kouder wordt, gaan ze in de ruststand. "Ze zouden kunnen bevriezen, maar in die mierenhoop is het best lekker warm."

Voorjaar

Zodra het voorjaar wordt, moeten de mieren er weer tegenaan. De winterperiode hebben ze in een soort winterslaap doorgebracht en de nesten zijn vaak helemaal ingezakt. Zodra de zon zich laat zien, warmen ze zichzelf en het nest op en brengen ze de boel weer op orde.

Lees ook:

• Op pad in de Drentse natuur: De Strubben Kniphorstbosch
• Met woldloper Mariken Hornman op zoek naar mieren
• Mieren: harde werkers van de natuur