De bosuil is een opvallende verschijning met zijn grote, ronde kop en zwarte ogen. Toch zul je er niet snel eentje tegenkomen. De bosuil jaagt meestal 's nachts en houdt zich overdag schuil. Het is de meest voorkomende uilensoort in ons land en in Europa.

Als het op broeden aankomt, is de bosuil een vroege vogel. De eerste eieren worden al in februari gelegd. "Maar ook als ze nog niet op de eieren zitten, zijn ze heel druk met elkaar het hof maken en paren," vertelt uilenliefhebber Claus van den Hoek.

Een trouw paar
Een bosuilenpaar is hecht en blijft lang bij elkaar. Ook zijn ze honkvast: ze verblijven het hele jaar door in hetzelfde territorium. Een gemiddeld nest bestaat uit twee tot vier jongen. In de herfst worden de jonge vogels het huis uit gezet en moeten ze op zoek naar een eigen plek. Meestal vestigen zij zich binnen een straal van tien kilometer van het ouderlijk nest.

Volop variatie
Bosuilen komen in uiteenlopende gebieden voor, als er maar voldoende oude bomen staan. Zo leven ze in loofbos, gemengd bos en in parken, maar je komt ze ook tegen op boerenerven en in groene woonwijken.

Omdat de bosuil geen moeilijke eter is, kan hij op al deze plekken voldoende voedsel vinden. Hij eet muizen en andere kleine zoogdieren, vogels, padden en kikkers, maar ook insecten, regenwormen en soms zelfs vis.

Verdeling van het werk
De taakverdeling tussen de partners is strikt. "Het mannetje is constant bezig om de grenzen van zijn territorium vast te stellen en anderen te laten horen dat dit zijn plek is. Het vrouwtje zorgt traditioneel voor de woning, de nestkast is dus voor haar," aldus Van den Hoek. Als je een bosuil hoort, is het meestal een mannetje. Het is een beetje griezelig geluid, Van den Hoek noemt het een "Hitchcock-geluid".