De insectenwereld stikt van de wonderlijke verschijningen. Boswachter Pauline Arends, kenner en liefhebber, neemt de komende weken enkele exemplaren onder de loep.

Arends zit gehurkt naast de Elperstroom met een batdetector in de hand. "Ik ben aan het luisteren, maar met mijn oren lukt het niet meer. Het barst hier van de sprinkhanen." Een daarvan is de moerassprinkhaan, een van de grootste veldsprinkhanen van ons land.

Herkenbaar

"De moerassprinkhaan maakt een metaalachtig, klikkend geluid. Dat doet hij door zijn vleugel en achterpoten tegen elkaar te wrijven", aldus Arends. "Je kunt de sprinkhaan heel goed herkennen want hij heeft rode heupen en bij de dijen zitten als het ware zwarte tandjes." Mannetjes zijn tussen de 16 en 25 millimeter groot en vrouwtjes tussen 28 en 35 millimeter. Door de bonte kleuren is de sprinkhaan niet te verwarren met andere soorten.

Thuis

Moerassprinkhanen hebben een specifieke voorkeur voor vochtige gebieden, waaronder blauwgraslanden, vochtige heidegebieden en oevers. Ze eten grassen en cypergrassen maar geen kruiden. De volwassen dieren zijn tussen begin juli en begin oktober te zien en zijn overdag actief. "Dus als je in een vochtig weiland loopt, luister dan eerst als je gehoor nog goed is. En kijk anders goed of je hem ziet."

Lees ook:

• De doodskopzweefvlieg: ‘Een ontzettend mooi dier’
• De schorpioenvlieg zet de kijker op het verkeerde been
• Deze vliegenfamilie heeft een baard