De kerkuil voelt zich thuis op zolder

Vrijdag 19 Juli 2024
  • Een kerkuil is herkenbaar aan het witte hartvormige gezicht (Rechten: Mathijs ter Bork)

Het aantal kerkuilen in Drenthe schommelt per jaar, minder muizen betekent minder uilen. Naast voedsel is nestgelegenheid een belangrijke voorwaarde voor het voortbestaan en koude winters zijn funest.

In de jaren zestig van de vorige eeuw was er bijna geen kerkuil meer te bekennen. Strenge winters en landbouwgif waren de oorzaak. De kerkuilenwerkgroep Drenthe heeft sindsdien op verschillende plekken nestkasten geplaatst. Tegenwoordig staat de kerkuil niet langer op de Rode Lijst met bedreigde soorten.

Van klif naar kerk naar schuur

"In Nederland broedden kerkuilen in kerken", vertelt Herman Dirksen van de kerkuilenwerkgroep. "Dat lijkt een beetje op een klif, en dat is jarenlang goed gegaan. Maar in de loop der jaren werden de dorpen groter. Zo werd ook de afstand tot het jachtgebied groter. En de galmgaten van de kerk werden afgesloten om overlast te voorkomen." Sindsdien hebben ze hun toevlucht tot boerenschuren genomen. "We helpen ze een handje door nestkasten te plaatsen."

De uilen zoeken naar donkere plekken om te broeden. "Dat is de reden waarom we de kasten bij voorkeur op zolder plaatsen", aldus Dirksen. De uilen weten de nestkasten zonder problemen te vinden. "Dat is heel wonderlijk. Als we mensen hebben die af en toe uilen in hun tuin zien, dan plaatsen we soms in overleg een kast en het kan zijn dat de kast een week later al bewoond is."

Veldwerk

Stikstofneerslag, klimaatverandering, waterkwaliteit, biodiversiteit en natuurinclusieve landbouw zijn allemaal complexe onderwerpen die nauw verweven zijn met de natuur in Drenthe. In onze serie Veldwerk duikt het ROEG!-team in deze thema's aan de hand van praktijkvoorbeelden. We onderzoeken wat er aan de hand is met specifieke planten- en diersoorten, en welke stappen er genomen moeten worden om ze te behouden of te beheren. Dit is deel 24.

Lees ook:

Contact
opnemen