Boswachter Bertil Zoer staat midden in natuurgebied De Branden, vlakbij Drouwenerzand. Het is moeilijk voor te stellen, maar nog geen tien jaar geleden bestond dit gebied voornamelijk uit akkers en weilanden. Maar nu is het getransformeerd tot een waar natuurwonderland en een wateropvanggebied. Vorig jaar werd het natuurgebied officieel 'opgeleverd'.
Loes van der Laan en Bertil Zoer kijken in de uitzending van ROEG! verwonderd uit over het nieuwe landschap, hun ogen gefixeerd op de waterkant, turend door een verrekijker.
"Het is werkelijk verbluffend, de verscheidenheid aan prachtige vogels hier. Ik heb nu een krakeend in mijn vizier en iets verderop spot ik een van mijn favorieten," deelt Zoer enthousiast. "Ik noem hem de Donald Duck-eend, maar officieel staat hij bekend als de slobeend. Met die belachelijk grote snavel lijkt hij zo uit een stripverhaal te zijn gestapt. En zijn zelfs een paar paartjes van die Donald Duck-eenden. Hopelijk nestelen ze zich hier."
Metamorfose
Het afgelopen jaar werd het laatste deel van De Branden officieel opgeleverd, dus het is nog relatief nieuw. Afgelopen winter is een deel van het gebied onder water komen te staan, met nieuwe eilandjes als gevolg. Hierdoor is een uitgestrekte waterplas ontstaan.
"Water trekt vogels aan en heeft van De Branden een waar vogelparadijs gemaakt," zegt Zoer. "Er zijn spontaan eilandjes ontstaan, en de kieviten hebben die eilandjes al gevonden. Het lijkt erop dat ze er willen gaan broeden. En af en toe hoor je hier zelfs de grutto roepen. Dat is vrij zeldzaam, want deze weidevogel is bijna verdwenen in Drenthe."
Hunzedal
De Branden maakt deel uit van het Hunzedal. In de ijstijd ontstond hier de Hunzelaagte, die geleidelijk aan werd bedekt met veen tijdens het Holoceen. In de tijd van jagers en verzamelaars was dit gebied voornamelijk bedekt met zand. Er zijn veel archeologische vondsten uit die periode gedaan.
Water bepaalt
Bij De Branden komen het voorste en achterste deel van de diep samen, om van daaruit verder te stromen naar het Zuidlaardermeer.
"We laten de natuur hier haar gang gaan," vertelt Zoer. "We maaien niet, we kappen geen bomen. Dus het zou zomaar kunnen dat het hier een bos wordt. Maar afgelopen winter kwamen er ganzen en die hebben het gras kort gegraasd. Dus of er een bos hier komt, dat is twijfelachtig"
Spannend
Iets verderop, bij het voorste deel van de Hunze, kronkelt het water verder door het landschap. "Daar kalft een flink stuk oever af," wijst Zoer aan. "Hoe meer je de natuur haar gang laat gaan, hoe spannender het wordt. Bij dat afgekalfde stuk oever zijn holletjes ontstaan en daar zat laatst een paar ijsvogels bij." Een indrukwekkend gebied, dat is teruggegeven aan de natuur.