Er komt een grote tang bij kijken, een hoogwerker en allerlei meetinstrumenten. En dat allemaal voor kleine, pluizige kuikens. In Nijensleek worden namelijk jonge bosuilen geringd.

De taak van het ringen is toebedeeld aan Wolter van Tarel van de vogelwacht Uffelte. Met extreme precisie klemt hij de ringen om de nog fragiele pootjes van de kuikens. Het doet vermoeden dat Van Tarel net zulke scherpe ogen heeft als de dieren waarmee hij werkt.

Twee keer zo zwaar

Het werk komt aan op de details. De vogels mogen natuurlijk nergens aan blijven haken met de ring, en ook om een volwassen uilenpoot moet het uiteindelijk goed passen. Het gewicht van de kuikens wordt tijdens het ringen vastgesteld op ruwweg 250 gram, maar ze moeten nog dubbel zo zwaar worden.

Klikklak

Het enige dat wijst op protest van de kuikens is het geklik met hun snavel. Op de vraag of de uiltjes geen stress ervaren van het ringen antwoordt Van Tarel: "Altijd wat, dat voorkom je niet. Maar daarom doen we er niet te lang over, zeker met dit koude weer."

Als de uil van huis is...

De kuikens groeien op in een nestkast in de tuin van Claus van den Hoek. Via een camera houdt hij de uilen nauwlettend in de gaten, dag en nacht. "Sommige mensen lezen 's morgens de krant, ik kijk wat er 's nachts allemaal gebeurd is", zegt hij met een lach.

Van den Hoek vindt dat we uilen wat meer zouden moeten helpen. Volgens hem kan dat door muizen te laten lopen, in plaats van gif te strooien. Muizen zijn namelijk een belangrijke voedselbron voor uilen. "We hebben geen kat, in plaats daarvan hebben we een uil", grapt hij.