De Boekenweek 2018 staat dit jaar in het teken van natuur. Daarom vertelt elke week iemand uit de Drentse natuur over zijn favoriete boek. Vandaag het boek van boswachter Evert Thomas.

Geen leesboek, maar een voorleesboek is het favoriete boek van boswachter Evert Thomas. 
Het lievelingsboek van de boswachter is namelijk het Grote voorleesboek van Vos en Haas.

"Eigenlijk ben ik zelf niet zo'n lezer, maar voorlezen doe ik al meer dan dertig jaar", vertelt de boswachter hierover in zijn boswachtersblog. "Mijn kinderen vinden het onmisbaar in het hele naar-bed-gaanritueel. 

'Pijn in het hart"
Zijn favoriete voorleesboek kreeg Thomas een tijdje geleden in handen. "Vrienden hadden het Grote voorleesboek van Vos en Haas. Die mochten we wel meenemen want hun kinderen waren er toch te groot voor. Maar het ging wel met pijn in het hart, want ze vonden het een te gek boek. En dat is het ook."

Menselijke emoties bij dieren
Hoewel Thomas het boek erg leuk vindt, heeft hij wel wat moeite met boeken waarin dieren emoties hebben. "Er zijn veel boeken waarin dieren voorkomen met menselijke emoties. Dat berust puur op fantasie, maar doet het altijd goed bij kinderen." 

"Dieren zijn blij, chagrijnig, verdrietig en wanhopig, net als mensen. Daar heb ik als boswachter wel een beetje moeite mee. Als er iets is wat dieren niet zijn, dan is het sentimenteel. Het is eten of gegeten worden."

Eekhoorn naar de stad
Toch weerhoudt het de boswachter er niet van om voor te lezen uit dit boek. "Het is een feest om uit dit boek voor te lezen. Het verhaal over een zeer chagrijnige eekhoorn, net uit de winterslaap, die geen bloemen wil van een vos of utl, maar een noot. Als de haas dan uitlegt dat ze geen noot krijgt omdat het voorjaar is, vertrekt de eekhoorn naar de stad. Daar zijn tenminste winkels waar ze zo veel noten kan kopen als ze wil. Zo grappig."

Belangrijk moment voor kind en ouder
Thomas draagt het voorlezen een warm hart toe. "Mijn gevoel zegt dat het belangrijke momenten zijn, zowel voor ouder als voor het kind." Helaas komt er voor de boswachter toch een einde aan deze bijzondere momenten. "Nog een of twee jaar te gaan. Dan zal dochterlief zeggen dat ze het wel kan en volstaat een nachtzoen. Snif."