Drie wezeltjes spelen in een beverburcht. Ze zijn een paar weken geleden betrapt door een wildcamera van Tonnie Sterken, en die is er nog steeds enthousiast over is: "Ik vind dat prachtig. Het zijn heel mooie diertjes, heel fel, je ziet ze zelden in het wild. Dus ik ben heel blij met deze beelden."

"Het zijn waarschijnlijk jonge dieren," zegt Sterken. "Ze zijn nog heel speels. En normaal leven ze solitair. Maar het is niet te zien of het een volwassen dier is met jongen of allemaal jongen."

Een bult takken als snackbar

De wezels zoeken de beverburcht op omdat die voedsel en bescherming biedt: "Dat komt omdat zo'n burcht heel veel muizen trekt, die schuilen tussen de takken." Tonnie Sterken heeft bij sommige beverburchten het hele jaar door camera's staan en ziet dan allerlei dieren langskomen. "Otters, dassen, bunzings, wezels, hermelijnen, allemaal komen ze op die muizen af. Maar ook de kerkuil zie ik er regelmatig op zitten en reigers komen langs. Een beverburcht is dus echt een soort snackbar in het landschap."

Sterken maakt zich een beetje zorgen omdat wezels en hermelijnen vaak vergeten worden door terreinbeheerders: "Je ziet ze niet. Grote marterachtigen komen wel aan hun trekken, dassen en otters, daar is voldoende aandacht voor. Maar voor die kleine marters is die aandacht veel minder en dat is jammer. Het zijn dieren die echt ruigtes nodig hebben, slootkanten, dat soort plekken dus die moeten er voldoende zijn."

Lees ook:

• De sporen van kleine marterachtigen herkennen: 'Net een croissant'