Een bijzondere dag voor Karst Meijer uit Havelte. Vanaf vandaag draagt een bijzondere braam zijn naam. Wetenschappers willen hem op deze manier bedanken voor 40 jaar onderzoek naar bramen.

De plant heet nu Rubus Meijerianus. "Rubus is Latijn voor braam, Meijerianus een verwijzing naar mij", vertelt Meijer. Hij is erg trots: "Dit is veel groter dan een lintje. Zo'n vernoeming is voor de eeuwigheid. Ik vind het echt een hele eer en een grote waardering."

Amerikaan

De Rubus Meijerianus is van origine een Amerikaanse braam, die nog nooit een naam gekregen had. "Die bramen zijn ooit in Amerika gevonden. Daar waren mensen dol op ze vanwege de heerlijke vruchten. Mensen hebben ze graag in de jampotjes. Iemand heeft ze mee naar Europa genomen en ook hier geplant", vertelt de bramenkenner. "Daar werden ze door vogels gegeten en die poepen de zaadjes elders weer uit. Daarom vind je deze braam nu in de hele wereld. Veel Drenten kunnen hem in de tuin vinden."

De braam werd gevonden in Witteveen. "Toen zijn we onderzoek gaan doen", vervolgt Meijer. "Dat duurt soms wel 30 jaar. Het onderzoek moet heel zorgvuldig gebeuren. Alles moet goed uitgezocht worden. Het kan wel een eenling of een afwijking zijn. We hebben dus een goede studie gedaan en daaruit ontstaan een goed beeld. Gisteren is de braam in Leiden voor het eerst officieel beschreven, onder deze naam."

40 jaar onderzoek

Meijer is in het dagelijks leven plantonderzoeker. In Wolvega heeft hij een privécollectie met 150.000 gedroogde planten. In 1981 raakte hij in de ban van bramen. "Ik wandelde veel door Drenthe. De provincie is erg rijk aan bramen. Het is een ingewikkelde plant, daarom vond ik het interessant om me erin te verdiepen."

40 jaar later en veel onderzoek later heeft Meijer veel betekend voor de onderzoekers. Daarom willen de Wetenschappers hem eren met deze benoeming.

Karakter

En lijkt die Rubus Meijerianus eigenlijk op zijn naamgever? "Hij past ook wel bij mijn karakter ja", lacht Meijer. "Normaalgesproken kom je bij het bramen plukken er gehavend vanaf. Dat is hier anders, de Meijerianus heeft geen doornen. Dat past wel bij mij. Ze kunnen mijn ook pakken zonder dat ze er last van hebben. Ik steek niet en ik ben zelf ook niet zo ingewikkeld."

"Mijn leven verandert er niet door. Het is alleen een stukje waardering. Ik ben al meer dan 40 jaar bezig met bramen. Dan is dit wel de braam op de taart", besluit hij.

Lees ook:

• Op pad in de Drentse natuur: het Mantingerbos
• Imposante stieren houden het landschap gevarieerd en open
• Dit is waarom gemaaid gras zo lekker ruikt

Door: Bastian van de Belt